Efendim müsaadenizle tanıştırayım, sevgili dostum, Fatih ÖZDEMİR. Boş zamanlarımda ah Fatih olsa da birde onunla bu kitabı bir daha okusam, bir daha yorumlasam der dururum. İşlerimizin yoğunluğundan çok sık görüşeme sekte okuduklarımızı gönülden paylaşırız. Buluştuğumuzda da genellikle edebiyat ve yazarlar hakkındaki sohbetlerimiz sabahın erken saatlerine kadar sürer. Abartı değil ama gerçek mütevazılığı, beyefendiliği ve hoşsohbetindeki şiirlerini gönülden dinler, okuduğum çoğu yeni kitabı ona anlatır yorumlarını dinlerim.
Fazla söze gerek yok vaktinizi almayacaksa aşağıdaki satırları okur musunuz lütfen
24.10.2008
Bir ağlayan küçük kız gördüm, sokak boyunca.
Kollarını ovuşturmuş çökmüş direkler arasına.
Ne oldu? dedim, yaşlı gözlerle dudakları bükük
Kim koymuş onu buralara, belli derdi var büyük
Kalktı, doğruldu yerinden, korkmuş olmalı bakmadan geriye
Seslensem de duymadı, koştu, uzaklaştı, oturdu bir köşeye
Rüzgar ve ben kaldık, onla esintiye bir olmaya ramak
Hissedecek kadar yakın ve tutamayacak kadar uzak
Bir şarkı söylesem onu duyar dedim, sırtım dönük
Terse yürüdükçe uzaktan sesim gelse de bölük pörçük
Adımlarını duydum, yerinden kalkmış bizim küçük
Rüzgarın son esintisiymiş bu, almış küçük kızı götürmüş
Ağlayan yağmurun sesiymiş, bu da gördüğüm en güzel düş
(Yukarıdaki mısralar şairin web sayfasından izinle alınmıştır.)
Şairin tüm şiirlerini okumak için, tıklayın lütfen
1 comment:
Güzel şiir, öğretmenim tabiki güzel yazar:) Fatih öğretmenime saygılar...
Post a Comment